IN MEMORIAM

IN MEMORIAM: WILLEMIJN VAN DER VAART

Willemijn en de Stichting Niet Normaal kennen elkaar al heel lang. In 2007 al, toen ze nog bij het VSB Fonds werkte, speelde ze op de achtergrond een belangrijke rol bij het tot stand komen van onze eerste tentoonstelling: Niet Normaal.

In mei 2014, we waren inmiddels aan onze derde tentoonstelling, dit keer in de voormalige Gevangenis aan het Wolvenplein in Utrecht, werd Willemijn onze zakelijk directeur. Ik herinner me nog dat ze kwam solliciteren, wat eigenlijk niet meer was dan voorstellen, want bij de eerste blik die we uitwisselden met Willemijn, waren we meteen om. Voor mij was het heel erg haar stem. Zacht, beetje sjiek, voornaam haast, er zat heel veel aandacht en zorg in. Andere bestuursleden waren getroffen door haar intense blauwe ogen, die rust en vertrouwen uitspraken, ik hoefde ze niet te zien om dat te weten. Voelde het. Ik voelde ook dat ze oog had, dat ze overal vanzelfsprekend aanwezig was. Opeens stond ze naast me, in een drukke zaal of een foyer, leidde me door de drukte, legde mijn hand op de trapleuning.

We hebben ruim twee jaar mogen genieten van haar warme, sprankelende persoonlijkheid en met haar creativiteit heeft ze mede vorm gegeven aan de totstandkoming van het voorprogramma in 2015 – de life hack marathons-, en in 2016 de tentoonstelling Hacking Habitat en met name het Open Podium.

Het frêle klassieke uiterlijk van Willemijn kon je gemakkelijk op het verkeerde been zetten, maar achter die schoonheid bevond zich een strijdbaar engagement met een enorm gevoel voor rechtvaardigheid en medemenselijkheid. Willemijn was, als we stuitten op de onbuigbare systemen van instituten en bedrijven, de relativerende factor. “Wacht even,” zei ze dan, met die mooie stem, “wij zijn toch niet van de frontale aanval, maar van het slim en speels zoeken naar openingen om het systeem meer in ons voordeel te laten werken.” Ze ging nooit over één nacht ijs, maar wachtte tot het ijs de kleur had van haar ogen en de solide betrouwbaarheid die haar zo kenmerkte.

Willemijn was zeer betrokken bij iedereen van het team. In de voorbereiding nodigde ze het gehele team uit om bij haar thuis te komen eten. En ook later in het project was ze een onmisbare steun en toeverlaat. Ze had een enorme vooruitziende blik en baseerde daarop belangrijke strategische beslissingen.

Het team van Hacking Habitat had zich geen betere zakelijke leiding kunnen wensen.

Afgelopen donderdag, nadat we het niet te bevatten nieuws hadden gehoord, heeft het hele team een wake op afstand gehouden voor Willemijn. Om het onbegrijpelijke heengaan van Willemijn met elkaar te kunnen delen. We dragen haar met ons mee, tot we zelf gaan. We zijn dankbaar voor wat ze heeft gedaan voor de kunst, de kunstenaars en voor de samenleving. We zullen ons altijd herinneren hoe zij integriteit, rust en schoonheid als vanzelfsprekend uitdroeg. Ze is er niet meer, wij wel. Vrienden, familie, Arend, houd elkaar goed vast. Vind elkaar in het leven. Hugo, Hanna, Emma, weet dat Willemijn het vaak over jullie had. En dan bedoel ik uiteraard, niet in zeurderige zin, nee leuk en liefdevol over jullie sprak. Hoorde haar mooie blauwe ogen dan knipperen, hoorde haar warme glimlach.

De dood begrijpen kunnen we niet, laten we dat proberen te doen met het leven. Leven met elkaar, voor elkaar in liefde, in warmte, dat is alles wat we kunnen doen.

Geschreven en voorgedragen door Vincent Bijlo, namens het bestuur van Stichting Niet Normaal en het team van HACKING HABITAT.